Pages

Wednesday, January 18, 2012

If we can only love our parents enough.



Kasama ng mga aso, kuting at mga matatanda e isa pa sa mga kahinaan ko e ang mga magulang ko. Tuwing pamilya at mga magulang ko na ang pinaguusapan, wala akong ibang masasabi kundi napakaswerte ko. Nakakatuwang isipin na merong kakayahan ang taong maging mapagmahal, mapag-unawa, mapagbigay at mapagpatawad sa sukdulan ng paglimot na sa sarili. Kaya kung nagiinarte kang hindi mo na kako mahahanap ang truelove mo, nako neng puro ka kasi lablayp e ano palang tawag mo sa pagmamahal na ibinibigay sayo ng mga magulang mo?

Maiksi lang ang buhay, pahalagahan natin sila hanggang may oras at panahon pa tayo na pwede natin silang alagaan, ipagsandok ng tanghalian, ilibre ng kahit  isang supot lang ng kropek, kwentuhan ng mga ginagawa mo sa araw araw mong pagpasok sa eskwelahan o sa trabaho, at kung ano ano pa.

Wala ng mas sasarap pa sa pagmamahal ng magulang, naramdaman mo yan, kaya sana, iparamdam mo rin sa kanila ang pagmamahal ng anak na para sa kanila naman e ang pinakamasarap.

Puro ka kasi sarili mo lang, tandaan mo hindi lang ikaw ang tumatanda, pati mga magulang mo din.


Si ermat tsaka erpat. :)

Escribir.

Sa mundong punong puno ng pampalaway, imposibleng manatiling kontento. Lahat tayo may gusto, may kinaiinggitan. Ako mismo meron din. Sino bang hindi may gustong pumogi o gumanda siya ng kahit ilang megabytes lang? Wala. Kahit nga yung mga nuknukan na ng ganda e todo pa rin ang pagpapaganda tayo pa kayang mga, (ahem) mababait?

Hindi ako maniniwala kung sasabihin mong kuntento ka na sa mga bagay na meron ka na ngayon, kung kuntento ka na e bakit ka pa nag-aaral? Hindi ka pa ba masayang marunong ka na mag-plus at subtract, kakaririn mo pa ang calculus at physics? Kung kuntento ka na e bakit ka pa kumakain, hindi ka pa ba masaya na nabuhay ka na ngayong araw na toh at hihirit ka pang mabuhay ng mas madami pang araw? Kung kuntento ka na e bakit ka pa gumagamit ng  glutathione, tawas, uling na ipinapangmahid sa balat, at kung ano ano pang pampaputi, hindi ka pa ba masayang kahit papaano e hindi transparent ang kulay ng balat mo? E kasi nga hindi ka pa kuntento, walang kakuntentuhan ang tao, at pagnanais, hindi matatapos yun.

So ayun, ninenok na ng antok yung karne sa bungo ko, so ayun nga. Chu.